Wentelingen

Getroffen door de schoonheid van de seizoenswentelingen schreef Christophe Mailleux zijn eerste regels poëzie. Ook de dagelijkse beslommeringen, de scherpe en zachte kantjes van de liefde, het genot van de Argentijnse tango... alles kan een kiempje zijn tot een mooie tekst. Dit is zijn eerste boek: een kroniek, een catharsis, een berusting, maar bovenal een drang op de pen ter hand te nemen: Poëzie vertaalt zich in de eenvoud waarmee ik oude liefdespuisten uitknijp en de brandpijnen in de glans van het oog laat wegvloeien; de behendigheid waarmee ik wolken als traptreden bestijg op zoek naar een vermeende god om genadeloos op te bijten; het vermogen waarmee ik woorden kan verdrinken in een meer van gedachten, zonder één enkele rimpeling. Christophe Mailleux