Een diepzwarte sluier

Vanaf 1933 krijgt Venlo te maken met vluchtelingen voor het naziregime. De voorman van de joodse geloofsgemeente, paraplufabrikant Philip Cohen, richt een lokaal vluchtelingencomité op dat zich voor grote, onoplosbare problemen gesteld ziet. Het merendeel van de vluchtelingen wordt aan de grens geweerd. Een beperkt aantal krijgt toestemming om zich in Venlo te vestigen. Dat heeft vooral een economische reden: hun komst levert werkgelegenheid op. Ook de joodse geloofsgemeente groeit en bloeit met de nieuwe leden uit Duitsland. Na de Reichskristallnacht in november 1938 escaleert het vluchtelingenprobleem tot een voor iedereen zichtbare ramp. In en rond Venlo spelen zich honderden persoonlijke drama’s af. De ramp krijgt een vervolg met de bezetting van Nederland. Ook de in Venlo gevestigde vluchtelingen en de ‘autochtone’ joodse inwoners worden doelwit van vervolging. Philip Cohen probeert te redden wat er te redden valt. Tevergeefs. Als de stad bevrijd wordt, zijn tientallen joodse inwoners vermoord in concentratiekampen. De synagoge ligt in puin. Ondanks zijn indrukwekkende inzet, slaagt Cohen er niet in om met andere teruggekeerden de geloofsgemeente nieuw leven in te blazen.