Ogen blikken

Bij de publicatie van het boek "Meanderend door 2012" wilde de schrijver het laten. Echter zijn gestaag groeiende schare lezers vroeg om een vervolg van zijn publicaties op zijn Facebookpagina. Dus kroop hij ook in 2013 opnieuw in de pen, boog zich over het toetsenbord en ging weer helemaal op in het schrijven van gedichten, haiku's, open brieven aan ministers en aan een koningin, publiceerde tot nadenken aanzettende Edmondriaantjes en voor het eerst waagde hij zich ook aan het schrijven van columns en blogs. Vooral de columns en blogs mochten op waardering en aandacht rekenen. Uitermate hilarisch zijn soms zijn belevenissen. Zijn nimmer aflatende strijd met en tegen slagbomen leidde bijna tot Don Quichotachtige taferelen. De wandelende gesprekken met zijn hond en co-schrijver Cid, de dialogen met ezelin Horatia en de voortdurende verbale strijd met zijn eigen brij werden waarderend gevolgd. De manier waarop Edmond met de Nederlandse taal omgaat is vaak onnavolgbaar. Dat maakt het lezen van zijn verhalen net iets interessanter en laat weinig ruimte voor verbeelding. Hij maakt zijn verhalen in woorden bijna visueel.