wij volwassen god met pensioen

De kern van mijn verhaal gaat over ’t einde van mijn geloof in god. Maar kunnen wij zonder god een goed leven leiden? Of kunnen wij dat alleen mét god? Door de grote lijn van mijn achterliggend leven en werk te evalueren probeer ik erachter te komen waar de oorzaak van mijn huidige ongeloof ligt. Maar wil ik de reden eigenlijk wel weten? Ben ik niet gewoon gelukkig met de door mij gedane ‘ontdekking’? Zo van: ‘Hé, zo kan het ook!’ Een twintigtal ingezonden brieven naar de lezersredactie van onze regiokrant De Limburger zijn mede de oorzaak van mijn boekje. Veel voorkomende titels waren hierbij: evolutie, moraal, religie, respect, kerk, bidden enz. Ook zonder religie een goede moraal met daarbij horend sociaal gedrag. Is dat mogelijk? Een verhaal geschreven met een grote liefde voor het leven, maar ook met verdriet daar waar mensen elkaar het leven niet gunnen. Zou overal goed onderwijs de wereld kunnen veranderen?