MERCAN KIRMIZISI

Yürüdüğü kaldırımda, önünde eski ve yıpranmış tartısı ile, tartıcılık yapan yaşlı bir adama rastladı. Yaşlı adam, duvarın dibindeki küçük sehpasına oturmuş, elinde doksan dokuzluk tespihini çekerken içinden de bir şeyler mırıldanıyordu. Gözlerini iki ceviz büyüklüğünde gösteren, oldukça büyük numara gözlükleri, kafasında beyaz takkesi, yılların yıprattığı yaşlı, yıpranmış, çizgi çizgi olmuş ama yine de sevimli görünüşünü etkilemeyen yüzü, yeleğinin cebinden zinciri sarkan köstekli saati, ayağında normal ayakkabı yerine genelde Camiye giden yaşlıların giydiği mest ile enteresan bir görüntü oluşturuyordu. Mahir’in dikkatini çeken, yaşlı bir adamın bu işi yapması değil, yaşlı adamın hemen yanında duran insanların dikkatini çekmek için büyükçe bir kartona yazdığı yazı idi. Kartonda “insan tartılır” diye yazıyordu. Bu alışılmadık deyim Mahir'in dikkatini çekti ve yaşlı adamın önünde durup, manidar bir şekilde baktı. “Amcacığım beni de tartabilir misin? ”Yaşlı adam, mütebessim bir yüz ifadesi ile cevap verdi. “Allah’ın izni ile tartarız evlat! Bu cefakâr makine nicelerini tarttı.