DE VUUR BEKER

De twee mannen verschenen uit het niets, een paar meter van elkaar in de smalle maanverlichte straat. Ze bleven een seconde roerloos staan, hun toverstokken naar elkaars borst gericht; toen ze elkaar herkenden, stopten ze hun toverstokken onder hun mantels en begonnen snel in dezelfde richting te lopen. "Nieuws?" vroeg de langere man. "Alleen het beste," antwoordde Severus Snape. Aan de linkerkant van de straat stonden korte wilde braamstruiken ; aan de rechterkant hoge, netjes gesnoeide heggen. De lange mantels van de mannen fladderden om hun enkels terwijl ze liepen. "Ik dacht dat ik misschien te laat zou zijn," zei Yaxley, zijn rondingen verdwenen en verschenen weer toen de overhangende bomen het maanlicht blokkeerden. "Het was moeilijker dan ik had verwacht. Maar ik hoop dat hij tevreden zal zijn. Je spreekt alsof je er zeker van bent dat de initiatie goed zal verlopen?" Snape knikte, maar ging er niet verder op in. Ze sloegen rechtsaf een breed pad op dat het huis met de straat verbond. Hoge heggen bogen met hen mee; ze liepen verder in de verte, voorbij de massieve smeedijzeren hekken die de mannen de weg versperden. Geen van beiden brak zijn pas: