اشعاراخلاقی ایرج میرزا

ایرج میرزا فرزند غلام حسین میرزای قاجار و او پسر ملک ایرج بـن فتحعلی شاه است. بدین ترتیب فتحعلی شاه قاجار جد اعلای وی بود و پدران ایرج تا اجداد فتحعلی شــاه هـمـه شـاعر بودند. ایرج میرزا الملقب به جلال الممالک ابن غلام حسین میرزا ابن فتحعلی شاه قاجار ولادتش در تبریز بود. به ماه رمضان هزار و دویست و نود هجری قمری چون به سن رشد و تمیز رسید پدر در تربیت وی بکوشید. آنجا به ناز گفت افسانه ای آغاز کردم گهی از زن سخن کـــردم وگفتم یار عاشق چرا باید تو روی از من بپوشی مـــــــن و تــــــو هـــــــر دو انـــــــانیـم که خالق تورا زیبا آفرید ه نسوان باغ چه کم گردد ز لطــف عــــارض گـــل شیرینی از شکر شود دور چه بیش و کم شود از پرتو شمع و پروانه ای بر همین بود آرزویت نبینم خيـــــــر شــــــوهر برو گم شو عجب بی حیایی . شوهر من آرزو داشت نه از زنهای طهران برو این دام بر مرغ دیگر انداز که دارد بلند آشیانه گر قطعه قطعه بندم از بند را در چشمت یک ذره حیا نیست میگویی مگــــــر دیوانـــــه هــــــسـتی گیر خــری افتادم امـــــروز ب برگشته اوضـــــــــاع زمانــــــــه نمیدانی نظر بازی ازروی گناهست تمــــــــام تو می گویی قیامت هــم شلوغ است؟ دیدم لب از گفتــار بـــستم گشودم چرا بی عصمتی در کارشان نیست؟ رواج عشوه در بازارشان نیست؟ شود از پرده بیرون تا شود گل