ترانه های عرفانی باباطاهر

باباطاهر همدانی حدود / ۳۶۰ هجری قمری - حدود / ۴۵۰ قمری در زمان غلبه دیلمان و گردان بر ولایات کوههای ایران برآمد وی از پیروان طریقه گنوسی مزدایی ایرانی دین حق ،بود که اصول عقاید آن سخت با اعتقادات زروانی - مانوی و حکمت فهلوی باستانی پیوند داشت .اشعار باباطاهر هم در آن تماماً از صافی نقد و تمحیص و غربال بحث و تحقیق گذشته بر روی هم / ۱۲۰ دوبیتی و قطعه ۲۵۵ بیت به فارسی دری ادبی تاکنون چهار ترجمه از دوبیتیهای باباطاهر پدید آمده است طبیعت گرایی 1-بهار آید به هر شاخی گلی بی - به هر باغی هزاران بلبلی بی- به هر مرزی نیارم پا نهادن - مباد از مه بتر سوته دلی 2- بی همه عالم پر از گرده چه گویم - چو من دلها پر از درده چه گویم -گلی گشته بودم دامان آلوند- اونم از طالعم زرده چه گویم . 3-گلی گشته بی ام آلوند- دامان آبش از دیده دادم - صبح و شامان شود وقتی که بویش- بر من آید همه بادش برد سامان به سامان . 4-شبانم خواب در مرز گلان کرد- گلم واچید و خوابم را زیان کرد باغه بان دید که من گل دوست دیرم -هزاران خار بر گل پاسبان کرد. 5-دیدم آلاله ای در دامن خار- گفتم آلالیا کی چینمت بار -بگفتا باغبان معذور میدار -درخت دوستی دیر آورد بارآلاله کوهساران 6- هفته ای بی بنفشه جوکناران -هفته ای بی منادی میکنند- شهران به شهران- وفای گلعذاران هفته ای بی