آینده خاورمیانه

این کتاب با چالش مرتبط کردن مطالعه خاورمیانه با دغدغه های گسترده تر روابط بین الملل آغاز شد. از یک سو، این امر مستلزم به کارگیری مقوله‌های نظریه روابط بین‌الملل برای توضیح خاورمیانه و دیدن این است که تا چه اندازه می‌توان این منطقه خاص را از نظر مفاهیم روابط بین‌الملل و جامعه‌شناسی تاریخی درک کرد. استدلال بر سر هر نظریه ای بود که اگر نتواند به توضیح خاورمیانه کمک کند، . امیدواریم به اندازه کافی گفته شده باشد که نشان دهد می توان با این چالش مواجه شد، حداقل تا جایی که یک دستور کار پژوهشی ارائه شده در فصول این کتاب برای تجزیه و تحلیل منطقه دارد. در عین حال، رویکرد نظری دیدگاهی تاریخی را پیشنهاد می کند و دولت معاصر را محصول نیروهای مدرن می داند. به طور خاص، چهار ادعای کلی در مورد کاربرد روابط بین‌الملل در این منطقه مطرح شده است: این که منطقه را باید از نظر الگوی ادغام تاریخی آن در نظام سیاسی و اقتصادی جهانی، «ادغام متفاوت» دید، و اینکه این است که شخصیت و اختیارات محدود دولت های منطقه را مشخص می کند. که مقوله اصلی برای درک روابط بین‌المللی خاورمیانه و روابط آن با قدرت‌های خارجی، مفهوم نهادی و نه حقوقی دولت است که مطالعه تأثیر بر فرآیندها و سیاست‌های تصمیم‌گیری آن را دعوت‌کننده، اما باز گذاشته است. -ساخت؛ سیاست بین‌المللی منطقه را باید در سه سطح متمایز از نظر تعامل سا