GABON

Manu naiz, dagoeneko adinean sartu xamarra den tipo normal bat, kalean gurutzatuz gero erreparatzen ez diozun horietakoa. Laster ikusiko duzunez, ez naiz idazlea eta, egia esan, ez dut sekula idazle izateko asmorik izan. Baina istorio bat daukat kontatzeko. Blancharden istorioa, 2020ko urrian ezagutu nuen gabondarrarena. Bizitzaren halabehar horiek direla medio, Donostian aurkitu nuen egoera zailean eta laguntza beharrean. Gure lehen topaketaren ondoren, pixkanaka eta modu naturalean, gure arteko adiskidetasuna eta konplizitate loturak ehunduz joan ziren eta, nolabait, gaur egun ere indarrean jarraitzen dute. Nire familia eta lagunak ezagutu zituen, eta hilabete asko eman zituen gure artean bizitzen. Gure familiako beste bat bezala gozatu eta sufritu du gurekin. Esperientzia aberasgarria izan da, konfiantza, laguntza, arrazakeria, migrazioa, adiskidetasuna edo norberaren bizitzari buruzko dilema moralen aurrean jarri gaituelako.