Het witte doek

Het witte doek lijkt een maagdelijk canvas. Een toevalllige ontmoeting geeft vorm aan een eigenzinnige werkelijkheid. Ervaringen uit de kindertijd leveren in het heden een barok verhaal. Beeld, geluid, woord en zang zijn ingrediënten voor een surrealistische vertelling. Weinig is wat het lijkt te zijn. Alles. Liefde, dood, hartstocht en een beetje humor op en vernuftige en raadselachtige manier in elkaar gevlochten. Compact proza om het hoofd bij te verliezen.