Plek van bestemming NL

Plek van bestemming volgt op indringende wijze het spoor terug van liefde en haat en van heden naar verleden. Hartstocht en verliefdheid als besmettelijke ziektes sturen de mens meer dan hij begeert, tot de dood erop volgt. Wie het langst leeft kijkt de dood het langst in de ogen. Over liefde zul je mij niet horen. Niets heb ik met de grootste van de drie. Ook met de andere, geloof en hoop, kan ik niet uit de voeten. Dat is niet altijd zo geweest, maar het verleden is verleden tijd. Ik begin mijn reis op Allerzielen, dat is begin november en tegen de Pasen ben ik misschien weer thuis. Ik ben op weg van Rome naar Huis. Huis schrijf ik met een hoofdletter. Het is het Huis van mijn vader, ik ben er geboren. Ik woon in het Huis van mijn vader. Ook dat is niet altijd zo geweest. Ik draag geen last op mijn schouders in deze stad van Romulus en Remus. Van alles ben ik bevrijd. Niemand die mij bedreigt, de mens is mij niet langer een wolf. Wat mij hinderde heb ik uitgerukt en verwijderd. Om het met de bijbel te zeggen: “ Toen ik een kind was, dacht en deed ik als een kind, maar nu ik wolwassen ben...”