Herinnering in zilverzout

Een leraar biologie aan een kostschool droomt zijn leven. Gerard Stout beschrijft het leven van Braam met surrealistische associaties in een wonderlijk taalgebruik. De binnenwereld van de leraar wordt naar buiten gekeerd. Een associatief taalspel met erotomane trekjes. Een filosofisch getint boek van een man onderweg. Erica schoof de zijkanten van de blouse naar achteren en haakte met beide handen op haar rug de sluiting van haar beha los. In haar oksels groeiden korte plukken. Uit de rechtercup pakte Erica een varkensrose zak, een gelei die meer had van een mislukte pudding, van een varkenslever, dan van een vrouwenborst. Ze schoof de beha aan de rechterkant omhoog, de linker bleef op de plaats. In een boog loopt over de plek waar eens de tepel heeft gezeten, een dunne schuine streep met karteltjes, als van een bovenmaatse visgraat. Braam ziet even een schenk, een runderachterham met vetdraadjes en taaie vezeltjes naast gezouten worsten aan de balk in de woonkamer hangen.In schemerlicht staat zijn vader schokkerig op een keukenstoel en snijdt een reep van het gedroogde vlees. Hij geeft het grote keukenmes aan zijn zoon. Voor vader van de stoel stapt, loopt de film uit de spoel.