Pauw

‘Niemandskinderen’ noemt de Nederlandse psychotherapeute Carolien Roodvoets hen: kinderen die opgroeien zonder veiligheid, die hun eigen kwetsbare ouders tot steun moeten zijn, en die later, zelf volwassen, nergens een thuis kunnen vinden. Julia is zo’n niemandskind. In dit boek gaat zij, samen met Theo, een bevriend schrijver, terug naar haar verleden, om aan gene zijde van de traumatische gebeurtenissen zichzelf te hervinden. ‘Pauw’ is een bonte verzameling van teksten, getekend met verschillende ogen. Het titelverhaal wordt verteld door Julia’s vader, terugblikkend vanuit het hiernamaals. ‘Een avond met Leonie’ doet verslag van een bezoek aan Julia’s schizofrene moeder. In ‘Traktaat over de waanzin’ leent de schrijver zijn pen aan alter ego Klaas Groenebergen, ditmaal in de hoedanigheid van professor in de ontologie. De overige teksten zijn van Julia’s eigen hand en geven in een directe, poëtische stijl uitdrukking aan haar ervaringen, gevoelens en gedachten. ‘Pauw’ is bedoeld voor iedereen die gezien en gehoord wil worden.