Zambia, mu si ali fo

Gerard Stout (Erica, 1950) slaat het schoolschrift open. Na jaren onderzoekt hij wat zijn ‘missiewerk’ (1975-1977) in Zambia heeft opgeleverd. De dromer en denker plaatst Afrikaanse herinneringen in wijder perspectief. Hij heeft meer dan een half leven nodig om extreme ervaringen met mildheid en verbazing te kunnen bekijken. De schrijver spaart zichzelf niet en openbaart de meest barokke kanten van zijn gedrag. Dood, drank, geweld, seks, liefde, haat, hartstocht, eenzaamheid, verlangens, verwensingen, traagheid, vaart, illusie en werkelijkheid krijgen met een glimlach verteerbare vormen binnen het donkere kaft van zijn schoolschrift. Mu si ali fo, tot ziens. De bedrieglijke eenvoud van een geruisloos man. “Wie zijn opus magnum Anno Ludwig wil begrijpen kan niet om deze aanloop heen.” Rouke Broersma