Nora was haar naam

"Ik redeneer meer en meer als volgt. Stel dat het justitie lukt de onverlaten op te sporen en het komt tot een rechtszaak. Het Pieter Baan, de Mesdag of de Pompe, eventueel een verkorte gevangenisstraf wegens goed gedrag kunnen maken dat ik al na enkele jaren weer de kop van een verkrachter over straat zie gaan. O, ik hoor de eerste de beste advocaat al zalven: Meneer de president, dames en heren, we mogen natuurlijk niet de realiteit uit het oog verliezen. Uiteindelijk gaat het om zelfdoding... Een triomfantelijke blik de rechtszaal in, instemmend gemompel van aanwezigen. Deze voorstellingen en een veroordeling waarbij rekening is gehouden met dergelijke argumenten zijn voor mij net zo onverteerbaar als onze zogenaamde permissive society dat is geworden - een gevolg van onder meer juist een aantal landelijk bekende rechterlijke ruimhartigheden." Bernard Lovinks liefde voor de literatuur stamt uit zijn v.o.-tijd. Vooral Franse stilisten als Voltaire, Céline, Camus en Cioran golden voor hem als inspiratiebron. De auteur (1942) schrijft in zijn vrije tijd romans, novelles, korte verhalen, gedichten- en aforismenbundels met overwegend een mens- en maatschappijkritische inslag.