van poefboks tot sjlieps

In mie twieëde book in ’t Woabichs dialekt besjrīēf ich de joare noa de liëger sjol. Iër kent leëze uver mieng tied in Sjimmert, de joare op de h.b.s in Kirkroa en mieng deens-tied, die ich groeëtendeels in Suriname han durchgebrach. Wat ich toen han mitgemakt en wem ich toen en doa teëge ’t līēf bin geloope, vong ich de mujte wead um op te sjrīēve. Vuur de termiete in miene kop mie gehuuëge te zieër geruïneerd hant, wool ich mieng herinneringe op papier ha sjtoa. Og noe wil ich d’r op wīēze dat ’t um mieng perseunlike gedanke geet, die bes wal ins hej of doa van de kille realiteit kenne aafwīēke.Vergèf mich dat gevèlles. (ich bin tensjlotte ōēt fitsig). Uvereekomste en gelīēkenisse mit wirkelik besjtoande persoeëne beruste geenszins louter op towvälligheede.