Als los zand

'Als los zand' gaat over de belevenissen van de kinderen van Rien en Agie Duijvestijn in met name de vijftig- en zestiger jaren, een roerige periode waarin het klassieke gezin als hoeksteen van de samenleving - met een aantal andere heilige huisjes - zwaar onder vuur kwam te liggen. Dat was voor de kinderen eigenlijk niet meer dan een geaccepteerd verschijnsel, waarmee ze in hun contacten buiten de deur opgroeiden. Maar thuis golden andere, vaak onbegrepen wetten, stammend uit vroegere tijden, toen het gezinshoofd, de pastoor, de politieagent en de onderwijzer werden beschouwd als natuurlijke gezagsdragers, die slechts met de pet in de hand werden benaderd. Dat verschil in opvattingen - waarin de familie Duijvestijn indertijd zeker niet alleen stond - leidde onvermijdelijk nogal eens tot interne strubbelingen. Aan de andere kant schiepen deze gezamenlijke ervaringen weer een band, al gingen alle kinderen vroeger of later ieder hun eigen weg, overigens zonder om te zien in wrok. Pas na het overlijden van Agie in 1988 pakten de kinderen - ouder en wellicht ook wijzer - de draad weer op door jaarlijks een diner te organiseren voor alle gezinsleden en hun partners.