De libellen in mijn hoofd

Als we verdriet hebben, blij zijn of zware dingen te verwerken krijgen, vragen we ons soms af of wij de enige mens op aarde zijn die deze gevoelens ervaart. Het leven kent vele hoogtes, maar ook vele laagtes en daar moeten we ons een weg door zien te banen. Jammer genoeg gebeurt dit niet altijd zonder slag en stoot, en wat is er dan mooier dan troost vinden bij elkaar? Voor mij is poëzie een uitlaatklep, een manier van verwerken en inzichten krijgen. Met mijn woorden wil ik mezelf sussen, maar ook de anderen die hier nood aan hebben. Reis mee door mijn gedachten en belevenissen en put er de kracht uit die je nodig hebt.