Van Veendam naar Havana

Halverwege de 19e eeuw kende de Veenkoloniale zeevaart zijn hoogtepunt. Met schoeners, tjalken en kofschepen varen de Groningers naar bijna alle uithoeken van de wereld en drijven handel in steden als Sint Petersburg, Gdansk, London, Hamburg en zelfs Havana. Er wordt van alles verhandeld, zo worden er scheepsladingen kolen, tarwe, gerst, zand, zout, hout en marmer vervoerd. Er is goed te verdienen in deze zeevaart en veel voormalige turfschippers laten het Groninger veen voor wat het is en laten hun schepen ombouwen tot zeewaardige schepen. Zo ook de familie Kolder die van oorsprong afkomstig is uit Veendam. Vanaf 1800 kiezen de schippers van deze familie het ruime sop en aanvankelijk gaan ze enkel richting de havensteden in de Oostzee. In later jaren varen ze ook naar Zuid-Amerika en doen ze een paar keer Havana aan. De zeevaart is een gevaarlijke onderneming en het gebeurt regelmatig dat schepen met man en muis vergaan. De familie Kolder kan hierover meepraten, want van de vijf hoofdpersonen in dit boek blijven er twee ‘op zee’ en overlijdt een derde aan boord na een kort ziekbed. De jongste generatie besluit daarom, op tijd, om aan land te komen en een ander beroep te kiezen.