De Bergkapel

Met de sluiting van de Limburgse kolenmijnen eind jaren zestig kwam ook een einde aan de Bergkapel, het muziekkorps van de Domaniale Mijn in Kerkrade. De opheffing verliep niet al te plezierig: via het publicatiebord in het kleedlokaal kregen de leden te horen dat er geen repetities meer waren. Er kwam nooit een officieel afscheid, het vaandel verdween op de vuilnisbelt. Zo dreigde het glorieus verleden van dit oudste mijnwerkerskorps van Nederland in de vergetelheid te raken. Reden voor Paul Geilenkirchen om in de archieven te duiken, met oud-leden te spreken en dit boek te maken als eerbetoon aan de muzikale mijnwerkers van de Hollendsje Koel. In zijn boek beschrijft hij tijden van voorspoed en tijden van tegenslag. De kerkelijke en wereldlijke feesten, de bejubelde concerten in binnen- en buitenland, de begrafenissen van verongelukte kompels, waarbij de Bergkapel voor een waardig afscheid zorgde. En de verschillende dirigenten die elk op hun eigen wijze leiding gaven aan het korps. Daarnaast bevat dit boek verhalen en anekdotes van zes oud-spelers, waarvan de oudste inmiddels de negentig is gepasseerd. Zij halen herinneringen op aan een vervlogen tijdperk van mijnen en muziek