A Life With Misery

Bibberend loop ik door de vuile straten van parijs. Dunne kleding en een slipper is het enigste wat ik draag. Ik loop een verlaten straatje in. Verlaten, er loopt geen mens of dier. Een gil verlaat mijn mond, als ik een bliksemslag hoor. Het begint steeds harder en harder te onweren. Ik ben keinat en begin nog harder te bibberen. Mijn tanden klem ik hard op elkaar. Wanneer ik een zwarte schaduw zie, begin ik sneller te lopen. Wanneer ik ook nogeens voetstappen hoor, begin ik als een gek te rennen. Ik val keihard op de grond en probeer op te staan. "Auww" gil ik. Ik probeer het weer. Bloed stroomt er uit mijn knieën. Tranen stromen. Ik sta op en hinkel. Een paar minuten later, kom ik aan. Het huis waar ik al een hele lange tijd woon. Zo verre je het een huis kan noemen. Een verlaten speelhuisje in een verlaten speeltuin.