HAM

Lymfeklierkanker: Alle signalen en symptomen waren er en de arts maakte er een logisch geheel van in de diagnose. De eerste ontzetting en ontgoocheling maken langzaam plaats voor een soort strijdbaarheid. Nog geen beeld en gevoel bij wat er komen gaat, er begint een gevecht over meerdere rondes tegen een slopende ziekte. Alles en iedereen wordt gemobiliseerd en ingezet. De chemokuren sorteren het gewenste effect, maar niet voor lang. Angst en twijfel, zeker na de mededeling: 'We kunnen hier niets meer voor u doen..'. Wat als je lichaam het begeeft en je geest dreigt op te geven? 'Een absoluut keerpunt voor mij was het moment dat ik wist en voelde dat het goed was, ongeacht de afloop. Ik had er immers alles aan gedaan en had vrede met een uitkomst.' In een strijd tegen kanker die bijna twee jaar duurt, lijkt het medisch lichamelijke aspect in eerste instantie het belangrijkst. Maar misschien groter dan dat is de vraag hoe sterk je geest is, wie je bent en waar je voor staat. De vragen dienen zich aan tijdens het proces van ziekte en herstel, vallen en opstaan, voorbereiden op een naderend einde. Een zoektocht naar mezelf en een mogelijk wonderbaarlijk herstel.