Dorien

Een herinnering aan een liefde die helaas maar veertien maanden mocht duren. Veel te kort zul je zeggen. Wij hadden dit voor eeuwig willen voortzetten. Samen met de hond die Dorien al had toen ik haar leerde kennen maar die gaande onze liefde ook mijn vriend werd. Helaas door de ziekte van Dorien moesten we al vlug afscheid nemen van hem. Gelukkig werd er dankzij de inzet van de dierenbescherming een nieuw leuk tehuis en een fijn baasje voor hem gevonden. Maar dit afscheid van Rex was tevens het begin van de ellende en van een gevecht voor Dorien dat niet te winnen was. De doktoren en de verplegers zetten alle middelen in die maar mogelijk waren maar het mocht alles niet baten. Uiteindelijk koos Dorien er voor om dan maar te stoppen, hoe zeer haar dat ook pijn deed en hoeveel tranen er ook vloeiden. Ik mocht twee maanden lang bij haar zijn in het ziekenhuis van Maastricht en met haar vechten en haar steunen. Onze liefde werd er alleen maar sterker door.