Aan de hand van opa

Werkzaam als conciërge op een middelbare school werd mij op een gegeven moment de vraag gesteld: “wil jij deze keer het voorwoord in de schoolkrant schrijven?” Schrijfervaring had ik niet en dit gebruikte ik als argument om onder dit verzoek uit te komen. Maar beide leraren, die deze schoolkrant beheerden, bleven druk op me uitoefenen. “Taalfouten en stijl zouden geen enkel probleem zijn als leraren Nederlands corrigeren wij je epistel,” zo werd mij toevertrouwd. Tegenstribbelen had geen zin meer. Gelukkig gebeurde er veel op onze school, dus een onderwerp was snel gevonden. Nu was ik zelf de drukker van de schoolkrant. Dus toen deze werd aangeboden om te reproduceren voelde ik toch wel enige trots toen mijn naam daar op pagina 1 stond. Na verspreiding van de krant kwam daar nog bij, dat men het een leuk stukje vond. Met als gevolg, dat ik gebombardeerd werd tot vaste columnist. Op deze wijze kwam ik er al snel achter dat schrijven mij heel veel plezier opleverde.