Achttien Dordtse Oranjehemden en... bijzondere trainers

Al ruim veertig jaar is Peter de Roo op en rond de voetbalvelden te vinden. In zijn eerste jaren als sportjournalist voor het Dagblad De Dordtenaar. Na zijn Groninger periode bij het Nieuwsblad van het Noorden is hij als freelance verslaggever in Dordrecht en omgeving werkzaam voor het Rotterdams Nieuwsblad en Het Vrije Volk. Volgt daarbij met name de voetbalclubs ASWH, DFC, EBOH, Emma, Heerjansdam, Papendrecht, ODS, Oranje Wit en Sliedrecht. Voor het ANP, het Rotterdams Dagblad, Voetbal International en andere media is hij ook lange tijd wekelijks te vinden bij de als enige overgebleven betaald voetbalclub op het eiland van Dordt. Een club, die nogal eens een naamswijziging onderging: DFC/FC Dordrecht, DS'79, Dordrecht'90, SVV/Dordrecht'90 en opnieuw FC Dordrecht, maar het recht voor het spelen van professioneel voetbal aan DFC heeft ontleend. Peter de Roo kan als een kind van de Krommedijk worden beschouwd, tot in de jaren tachtig het terrein van DFC. Met het uitzicht vanuit een zolderkamer in de Heysterbachstraat op het stadion. Het was het prille begin om met enthousiasme de voetbalsport te gaan volgen. Met in Dordrecht ooit meer dan twintig verenigingen, maar inmiddels tot ruim de helft gereduceerd. Met onder anderen de eliminatie van ASW, DBC, DMC, DS'70, Fluks, Gelukvogels, Merweboys, Merwede, Merwesteyn, Nosvri, ODS, OSS, PTT, RIOS en Surant. Voor een sanering en/of een fusie. Met de Dordtse politiek, die daarbij in veel gevallen nadrukkelijk buitenspel wenste te staan. Andere boeken die onder de naam van Peter de Roo verschenen , zijn: DFC Honderd Jaar (1983, in samenwerking met Kees Buddingh'), het Samson voetbaljaarboek (1984-1985) en Dordrecht, zoals het was: Sport in Dordt (1995). Zeg nooit, nooit. Maar zal een Dordtse voetbalclub ooit nog een international in de gelederen krijgen? De kans hierop is gelijk aan nul. Inderdaad vroeger was alles beter. Wat zijn de Dordtenaren verwend geweest. Met spelers voor Nederlands elftal als Reinier Beeuwkes, de eerste doelman van Oranje, Dirk Lotsy, Kees Mijnders, Cor en Wim van der Gijp. En uiteraard Jan Klijnjan, misschien wel het grootste talent van de voetbalvelden. En niet te vergeten Piet Lagarde, de Dordtse opvolger van Beeuwkes in het Nederlands elftal. Alles bij elkaar zijn er achttien spelers van Dordtse clubs voor een nationaal elftal uitgekomen, waaronder twee van Oranje Wit. Allen waren waarschijnlijk niet zover gekomen zonder een trainer. Op het eiland van Dordt waren dat er nogal wat. Onder anderen: Richard Dombi, Wim de Smit, Elek Schwartz, Lajos Tóth, Jan Bens, Franz Rybicki, Ludwig Veg, Leen Vente, Bob Janse, Piet de Visser en Hans Kraay. Met als volledig vreemde vogel Eduard Karim, een man uit Sumatra. Voor een blauwe maandag de oefenmeester van Emma. In deze uitgave "Achttien Dordtse Oranje-hemden en... trainers" van de roemrijke clubs DFC, EBOH, Emma en... Oranje Wit wordt hierover verhaald.