Honderd

'Krakende wagens duren het langst.' Als er één spreekwoord op haar van toepassing is, is het deze. In de eerste helft van haar leven was Gré Voogel veel ziek, maar nu ze honderd is, loopt ze nog iedere dag de trap op en af. Bijna niemand gelooft haar als ze zegt hoe oud ze is. In Honderd beschrijft de levenslustige Gré haar leven. Ze vertelt over haar zorgeloze jeugdjaren in de Jordaan. Over de moeizame relatie met haar vader, over de ‘moffentijd’ op Kattenburg en over haar werk in de blikfabriek in Krommenie. En natuurlijk praat Gré honderduit over Bap, haar lieve man waarmee ze een fijn huwelijk had en mooie jaren beleefde in Spanje en op de volkstuin in Driemond. ‘En nu? Nu niets. Nu plakken we er gewoon nog een paar jaar bij aan.’