Parus major

Een Parus major, de Latijnse naam voor een koolmees, eindigde het aardse bestaan tegen het vensterglas. Ik zette de dode koolmees in een vakantiewasmiddel. Enzymen uit de voorwas hielpen om vlees, dat eens spieren was, te ontleden in wateroplosbare polypeptiden en aminozuren. Vliegen, kevers en andere insecten hielpen een handje, sommige lieten daarbij het leven. Ik liet de weckfles op een kier. Een enkele maal ververste ik de lijkoplossing. In ruim een maand legde de natuur het innerlijk van de Parus major bloot. Het was een warme zomer en elke dag keek ik uit naar de veranderingen van die dag. Eén ding werd me duidelijk: verandering is een constante. En nog iets; er schuilt veel schoonheid in vergankelijkheid.