Ontspoken op het terras

Het moest er een keer van komen. Vrienden en familie drongen er op aan. Mijn tegenargumenten werden steeds minder steekhoudend. Ja, ik doe het vooral voor mezelf. Ach, het gaat toch nergens over. Ik heb dan gewoon weer mijn hoofd leeg. Prachtig verzonnen, maar eigenlijk durfde ik niet. Ik wilde niet afgaan. Ik ben slecht in luisteren maar toch doe ik het nu, ik geef een boek uit. Een hele stap in een mans' leven. Mijn verhalen die door iedereen kunnen worden gelezen. Mijn boek dat van hand tot hand gaat in literair Nederland, verkoopcijfers die de recensenten loochenstraffen, ingepakt als verjaarscadeau dat de Goedheiligman of Kerstman deponeert in schoen of onder boom. Prachtig, een boek, mijn eigen boek. Ik moest opschrijven waar het boek over ging maar dat bleek onbegonnen werk. Na dagenlang denken kwam ik erachter dat de in mijn hoofd gevormde literaire volzinnen onrecht deden aan mij en aan mijn verhaaltjes. Ze gaan gewoon nergens over. Verhaaltjes die ik opschrijf omdat ze in mijn hoofd zitten. Laat de lezer zelf oordelen waar het over gaat, of het leuk is, of mijn volgend boek ook gekocht gaat worden. Wie weet tref ik u binnenkort in een schoen of onder een boom.