Wonen aan een stil landweggetje

In het dorp Heidonk stonden oude boerderijen leeg. Een ervan in het buurtschap Zanddijk drie kilometer buiten de bebouwde kom. Bereikbaar via een kronkelende zandweg naast een smal uitgereden fietspad. Daar woonde Peer een vrijgezel, hij boerde nog op de ouderwetse manier. Molk nog een koe en bewerkte zijn land met het paard. Teelde zijn eigen groenten en raapte de eieren van zijn kippen. Hij zaaide, maaide en zette het hooi nog op ruiters. Zoals toen gebruikelijk, werd in de herfst bij hem aan huis nog een varken geslacht. Hij leefde sober, genoot van zijn vee en de natuur om zich heen. De boerderij naast Peer werd verkocht aan Hélène en Lodewijk de Koning uit Amsterdam. Na de restauratie dacht de kunstenares Hélène dat de deuren van een paradijselijke wereld zich openden. Toch was de realiteit anders dan ze vermoedde. In het dorp kon Hélène het dialect niet volgen. Dat er excentrieke figuren aan huis kwamen om handelswaar te verkopen, en er stropers en zwervers rond liepen daar had ze nooit aan gedacht. De slechte zandweg was in de herfst en winter een afschuw voor velen. Daardoor werd ze door eenzaamheid overvallen. Gelukkig kon ze bij Peer terecht voor een praatje.