Een pakket pijn dat geen zeer meer doet...

Authentieke jeugdherinneringen, geschreven in de vorm van factie, dat is: fictie gebaseerd op feiten. Omdat het geheugen een autobiografische herinnering is, en daardoor niet in staat tot een objectieve reproductie, is dit een individuele waarheid die zich zo in mijn ontvankelijke kinderziel heeft genesteld. Hoewel het een persoonlijke waarheid is, is ze niet minder waar. Het verhaal wordt verteld vanaf de weg die ik vanuit het onbewuste aflegde totdat ik ongeveer twaalf jaar oud ben. Achter mij lag een weg die vele levens en ervaringen omvatte en de taak in dit leven was leren mij evenwichtig staande te houden in een omgeving die ik als onbetrouwbaar ervoer. Daartoe moest ik mijn angsten overwinnen en mezelf een plaats in deze wereld scheppen. Angsten, die zich in mijn kinderjaren volop aandienden. Pas toen het verleden overstegen was kon ‘Een pakket pijn dat geen zeer meer doet’ worden geschreven. Ruim twintig jaar nadat de eerste woorden op papier werden gezet kan het gerijpte verhaal nu worden losgelaten. Het verleden is voorbij. Nu is er enkel een heden waarin de nog verborgen toekomst geschapen wordt. Het verdrongen leven kan adem scheppen...